-
1 σάλευμα
-
2 κόσυμβος
-
3 κατ-ερείδω
κατ-ερείδω, dagegen stürmen, intr. vom Winde, d. i. κατασκήπτω, darauf losbrechen, -stürmen, Dio Chrys.
-
4 κατα-λογή
-
5 κακο-δουλία
κακο-δουλία, ἡ, Schlechtigkeit der Sklaven, Dio Chrys.
-
6 γλωσσο-τέχνης
γλωσσο-τέχνης, ὁ, Zungenkünstler, Dio Chrys.
-
7 μετα-πήγνῡμι
μετα-πήγνῡμι (s. πήγνυμι), auf einer andern Stelle befestigen, im med., τὴν καλιάν, sich das Nest auf einem andern Baume machen, Dio Chrys.
-
8 δι-οῤῥωδέω
δι-οῤῥωδέω, verstärktes simplex, Dio Chrys.
-
9 λῑμουργός
-
10 αὐτο-λίθινος
αὐτο-λίθινος, ganz von Stein, Dio Chrys.
-
11 ἀ-πρό-βουλος
ἀ-πρό-βουλος, = ἀπροβούλευτος. – Adv., Aesch. Ch. 611 u. Sp., wie Dio Chrys. II, 293 ἀπροβούλως εἰςέφερον τὰ ψηφίσματα, wo Vales. ἀπροβούλευτα emendirt.
-
12 ἀπό-πληκτος
ἀπό-πληκτος, niedergeschlagen, a) vom Schlagfluß getroffen, Her. 1, 167; Medic.; τὰς γνάϑους, von Einem, der verstummt, Ar. Vesp. 948. – b) betäubt, bestürzt, Soph. Phil. 721; sinnlos, dumm, Her. 2, 173; neben ἄφρων Dem. 21, 143; Dio Chrys. II, 403. – καὶ παντελῶς μαινόμενος Dem. 34, 16.
-
13 ἀπό-γαιος
-
14 ἀπ-αυθ-άδημα
ἀπ-αυθ-άδημα, τό, Erhabenheit, Dio Chrys. 1, 477, zw.
-
15 ἀπο-σκληρόω
ἀπο-σκληρόω, abhärten, Dio Chrys.
-
16 ἀπο-τυγχάνω
ἀπο-τυγχάνω (s. τυγγάνω), verfehlen, nicht erlangen, absol. u. τινός, τοῦ σκοποῦ Plat. Legg. V, 744 a; τοῦ ὠφελιμωτάτου Theaet. 179 a; τῆς πείρας Dem. 59, 101; Ggstz ἐπιτυγχάνω Xen. Mem. 4, 2, 28; εὐτυχεῖν Hell. 7, 5, 14; κατορϑοῠν Pol. 1, 37, 8; τυγχάνω Plut. Lyc. 25; übh. unglücklich sein, ἐν ταῖς ἐπιβολαῖς Pol. 5, 98, 6; τινί D. Sic. 12, 12; ἐν οἷς μηδὲν ἀποτετυχήκασιν, bei denen man nie eine Fehlbitte gethan, Arist. rhet. 2, 6. Auch med., in derselben Bdtg; – verlieren, καὶ ὧν εἶχον Xen. Cyr. 1, 6, 45; – Pass., τοῦ πράγματος ἀποτευχϑέντος Dio Chrys. II, 205.
-
17 ἀπο-κλίνω
ἀπο-κλίνω, 1) ablenken, Od. 19, 556; zurücklenken, H. h. Ven. 169; umstoßen, im pass., κεράμιον ἐλαίου Dem. 59, 24, vgl. Plut. Galb. 27. – 2) häufiger intr., vom Wege abgehen, δόξαντ' ἀποκλῖναι Soph. O. R. 1192 ( Schol. ἐκπεσεῖν); Xen. An. 2, 2, 17, ausbiegen; νεὼς νῠν μὲν ὀρϑῆς πλεούσης, νῠν δὲ ἀποκλινούσης Dio Chrys. II, 366; – sich hinneigen, bes. a) von Gegenden, die nach den Himmelsgegenden bestimmt werden, πρὸς τὴν ἠῶ Her. 4, 22; vgl. 3, 114; πρὸς τοὺς ἄρκτους Pol. 3, 47. – b) von der Tageszeit, ἡμέρας ἀποκλινομένης, der Tag neigt sich, Her. 4, 181; vgl. 3, 104. – c) von der Neigung, πρὸς τὸ κόσμιον Plat. Legg. VII, 802 e; εἴς τινα τέχνην VIII, 847 a; ἐπὶ τὰς τύχας Isocr. 4, 163; ἐπὶ τὸ ῥᾳϑυμεῖν Dem. 1, 13; πρὸς τὴν ἡδονήν Arist. Eth. Nic. 10, 1, 3; öfter im tadelnden Sinne, πρὸς ϑηριώδη φύσιν Plat. Polit. 309 d; – ἀποκλῖναι καλῶς, zum Guten ausschlagen, Schol. Ar. Nubb. 583.
-
18 ἀπο-δέχομαι
ἀπο-δέχομαι, 1) annehmen, ἄποινα Il. 1, 95; γνώμην παρά τινος Her. 4, 97; absol., annehmen, beifällig aufnehmen, 6, 143; pass., 1, 136; διαβολάς, d. i. Glauben schenken den Verläumdungen, Thuc. 6, 29. 41; κατηγορίας 3, 3; μῦϑον, ἀπόῤῥησιν, Plat. Tim. 29 d Rep. II, 357 a; ἀπόκρισιν Prot. 329 b; λόγον παρά τινος Conv. 194 d; λόγους Isocr. 3, 10; τὰ εἰκῆ λεγόμενα 4, 12; öfter bei Folgdn, z. B. Pol. αἵρεσιν 2, 39; καὶ ϑαυμάζειν 5, 12; bes. τινός, Jemandes Meinung annehmen, ihm beistimmen, τοὐναντίον λέγοντος Plat. Theaet. 206 a; οἶμαί σου τοὺς πολλοὺς, ἐὰν ταῦτα λέγῃς, οὐκ ἀποδέχεσϑαι Rep. I, 329 e; vgl. Phaed. 92 e; Thuc. 1, 44. 7, 48; Lys. 13, 83. 89. 14, 24; τινά Plut. Arist. 12; τὴν γλαῦκα τῆς ξυμβουλῆς, we gen des Rathes loben, Dio Chrys. II, 388. – 2) allgemein, vernehmen, μοῠ ἃ λέγω Plat. Crat. 430 d; τοὺς πυρσούς Pol. 10, 45. 46; auffassen, τὸν παρ' ἐμοῦ λόγον ἀκούσας καὶ ἀποδεξάμενος λέγε Plat. Legg. I, 642 d; πάνυ ὀρϑῶς ἀποδέχῃ, du fassest es ganz richtig auf, Xen. Mem. 3, 10, 15. – 3) aufnehmen, Pol. πρεσβευτάς 22, 18; behandeln, δυςχερῶς Plat. Euth. 6 a; πρᾴως Legg. I, 634 c; öfter Pol., φιλοφρόνως 22, 5.
-
19 ἀπο-νοέομαι
ἀπο-νοέομαι, dep. pass., von Sinnen kommen, die Besinnung verlieren, verzweifeln, Xen. ἀπονοηϑέντας διαμάχεσϑαι Hell. 6, 4, 23; ἀπονενοημένος 7, 5, 12, vom Muth der Verzweiflung; wie Thuc. 7, 81 u. Luc. Asin. 23; ταῖς γνώμαις Pol. 16. 31; sich selbst aufgeben, Plut. Sol. 31; auch mit dem inf., zu einem verzweifelten Wagniß schreiten, Dio Chrys. II, 134, mit der v. 1. ἐπενοήϑησαν; ὁ ἀπονενοημένος, ein verzweifelter, sittlich verlorner, gemeiner Mensch, Isocr. 8, 93; Dem. 25, 32; vgl. Theophr. Char. 6. Vgl. ἀπονενοημένως.
-
20 ἀριθμέω
ἀριθμέω, zählen, Iliad. 2, 124 Od. 4, 411. 13, 215. 21816, 235; δίχα πάντας ἑταίρους ἠρίϑμεον, vertheilte in zwei gleiche Hälften, Od. 10, 204. – Folgde, Pind. N. 10, 46; oft in Prosa; χρυσίον, Gold zählen, auszahlen, Xen. Conv. 4, 43; ἀργύριον Dem. 49. 29; Luc. Gall. 29; zählen, rechnen, ἐν χάριτος μέρει Dem.; μακάρων ἀριϑμεῖται, unter die Seligen, Theocr. 13, 72; ἐν γράμμασι Luc. Iud. Voc. 2; εἴς τινας Hdn. 1, 1; κέρδος ἀρ., in lucro ponere, Dio Chrys. I, 649; absolut, ἀριϑμεῖν, magni facere, II, 213. – Med. bei sich zählen, Plat. Phaedr. 270 d; Thuc. 3, 20.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ФАВОРИН — ФАВОРИН (Φαβωρΐνος) из Арелаты (совр. Арль, ок. 85 155 н. э.), греческий ритор, представитель т. н. «второй софистики», и писатель, близкий традиции академического скептицизма. Согласно Суде, жил во времена имп. Траяна, Адриана и Марка… … Античная философия
ДЕРАЙА — • Δέραια, περιδέραια, игрушка, которую вешали детям на шею. У брошенных детей такие Д. служили приметами, по которым их узнавали (γρωρίσματα). Eur. Ion 1430. Dio Chrys. or. 4, 25 … Реальный словарь классических древностей
ECBATANA — I. ECBATANA plur. num. metropolis Mediae, vel ut quidam existimant, regia quaedam magna a Deioce rege Medorum. Strab. l. 11. Ceterum Echatana Polyb. l. 10. videntur πλούτῳ καὶ τῇ τῆς καταςκευῆς πολυτελείᾳ μέγα τι παρα τὰς ἄλλας διενηνο χέναι… … Hofmann J. Lexicon universale
LINTEA — quasi linea, ex lino, Gr. ὀθόναι, in omni vita usui sunt multiplici. Et quidem infanti adhuc a matre rubenti substerni linteamen album consuevisse, quo, donec ablutus sit, involvatur. Iul. Capitolin. in Albino, Filius mihi natus est ita candidus … Hofmann J. Lexicon universale
a — acar·a·pis; ac·a·ri·a·sis; ac·a·ri·a·sis; ac·a·ri·na; ac·a·ri·nar·i·um; ac·a·rine; ac·a·ri·nol·o·gy; ac·a·ri·no·sis; ac·a·ro·ce·cid·i·um; ac·a·roid; ac·a·rol·o·gist; ac·a·rol·o·gy; ac·a·ro·pho·bia; ac·a·rus; acat·a·lep·sy; acat·a·lex·is;… … English syllables
la — ab·cha·la·zal; ab·la·tion; ab·la·ti·val; ac·an·thel·la; acan·tho·ceph·a·la; ac·cep·ti·la·tion; ac·cu·mu·la·ble; ac·cu·mu·la·tion; ac·cu·mu·la·tive; ac·cu·mu·la·tor; aceph·a·la; ac·er·o·la; acet·y·la·tion; acet·y·la·tor; ach·a·la·sia;… … English syllables
ic — ot·ic; zo·ic; IC; ac·a·dem·ic; ac·ro·bat·ic; ac·ro·me·gal·ic; ac·ro·nar·cot·ic; acryl·ic; adon·ic; ae·ol·ic; aero·stat·ic; al·ca·ic; al·co·hol·ic; al·go·gen·ic; al·pha·nu·mer·ic; al·ta·ic; am·har·ic; am·o·rit·ic; an·al·pha·bet·ic; an·a·lyt·ic;… … English syllables
Blessed Virgin — The Blessed Virgin Mary † Catholic Encyclopedia ► The Blessed Virgin Mary The Blessed Virgin Mary is the mother of Jesus Christ, the mother of God. In general, the theology and history of Mary the … Catholic encyclopedia
Mother of God — The Blessed Virgin Mary † Catholic Encyclopedia ► The Blessed Virgin Mary The Blessed Virgin Mary is the mother of Jesus Christ, the mother of God. In general, the theology and history of Mary the M … Catholic encyclopedia
The Blessed Virgin Mary — The Blessed Virgin Mary † Catholic Encyclopedia ► The Blessed Virgin Mary The Blessed Virgin Mary is the mother of Jesus Christ, the mother of God. In general, the theology and history of Mary the Mother of God follow the… … Catholic encyclopedia
-dac·ty·lous; — ab·i·e·tate; ab·i·e·tene; abio·gen·e·sis; abi·og·e·nist; abra·si·om·e·ter; ab·sorp·ti·om·e·ter; aca·cat·e·chin; ac·ac·e·tin; acad·e·mist; acad·e·my; ac·cel·er·om·e·ter; ac·e·tab·u·lar; ac·e·tab·u·lar·ia; ac·e·tab·u·late; ac·e·tab·u·lif·era;… … English syllables